Document Type
Book Chapter
Publication Date
2009
Abstract
Η μετανάστευση 100.000 Ελλήνων στις χώρες της Νοτίου Αμερικής ήταν ουσιαστικά προπολεμικό φαινόμενο (1880-1940), με εξαίρεση την εποίκιση των Ελλήνων στη Βραζιλία που συντελέστηκε στην περίοδο 1952-1970. Την ελληνική αυτή εποίκιση διέκρινε μεγάλη κινητικότητα, σποραδική εγκατάσταση, ελλιπή κοινωνική διαδικτύωση και χαλαρή κοινοτική διάρθρωση. Οι πρώτες εγκαταστάσεις οργανώθηκαν σε λιμάνια, αφού κυρίως ναυτικοί και νησιώτες ήσαν στην πλειοψηφία τους οι πρωτοπόροι. Τα επαγγέλματα που άσκησαν ήσαν εποχικά, οι οργανώσεις που συνέπηξαν είχαν χαρακτήρα αλληλοβοηθητικό, οι συνθήκες διαβίωσης πρωτόγονες. Πλεόναζαν οι εργένηδες και τα γεροντοπαλήκαρα, συχνά ανέστιοι και ενδείς περιφέρονταν από πόλη σε πόλη για την εξασφάλιση εργασίας. Αργότερα (μετά το 1924) έστησαν τις πρώτες κοινότητες, ίδρυσαν εθνοτπικιά σωματεία, αναζήτησαν να θεραπεύσουν τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Η εποίκιση των Ελλήνων υπήρξε άρρυθμη, αλυσιδωτή, και ανδροκεντρική. Στην πλειοψηφία τους ήσαν οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες των δύσκολων μεσοπολεμικών καταστάσεων που συγκλόνισαν την Ελλάδα και τον ευρύτερο ιστορικό της χώρο.
Due to copyright restrictions the published version of this book chapter is unavailable. The author's final version is available for download.
Recommended Citation
Tamis, A. M. (2009). Greek migration and settlement in South America. In K. Loukeris, & K. Petrakis (Eds). The roads of the Greeks (pp. 78-161). Athens, Greece: Polaris Publishing.